OZ-experience!!!

He allemaal,

De afgelopen weken kreeg ik via de e-mail vaak het verzoek om weer eens iets schrijven. Ik krijg bijna het idee dat velen echt op mijn verhalen zitten te wachten. Zonder dollen en in alle eerlijkheid, ik had gewoon geen zin om achter die computer te kruipen en een verhaal te schrijven. Whatever!!

Gewapend met een nieuwe warme jas ben ik op 1 oktober van Bali naar Sydney gevlogen. Via internet had ik gelezen dat het in Sydney minder warm was dan in de landen waar ik de laatste maanden had uitgehangen en dat jasje bleek geen overbodig luxe. Overigens was 1 oktober een dag die ik niet snel zal vergeten: eerst de bomaanslagen in Bali en een paar uur later vanuit Sydney een live verbinding met een feestend bruidspaar. Sietze (mijn jongste broer) arriveerde eem paar dagen later in Sydney en samen zouden wij de Oostkust van Australie onveilig te maken. Van Sydney zijn we naar Cairns (Noordoosten van Australie) gevlogen om vervolgens met een huurauto en campinguitrusting langs de Oostkust terug naar Sydney te rijden. In Cairns was het namelijk wel lekker warm. Sietze had zijn huiswerk prima gedaan en bovenaan zijn lijstje stond zeilen rond de "Whit Sunday Islands". Na zo'n twee dagen rijden ( o.a. na een stop in het "hippie" plaatsje Mission Beach) kwamen wij aan in Airlie Beach, ook wel het Salou van de Oostkust genoemd. 'S avonds meteen een boottrip geboekt, drie dagen/nachten zeilen en vertrek de volgende middag. Onze boot, de Anaconda III, was 30 meter lang en voorzien van alle snorkel- en duikbenodigdheden. De Anaconda III bracht ons al zeilend naar de prachtige stranden en baaien van de Whit Sunday Islands en niet te vergeten het Great Barrier Reef. Overdag zwommen er schildpadden en ander tropische vissen rond de boot. Je hoefde dus eigenlijk niet eens het water in om al dat moois te zien. Overigens staat het gebied bekend om de "stingers", dat zijn hele kleine kwallen die vreselijk kunnen "steken". Hier hebben ze gelukkig iets op gevonden: hele charmante stinger suits. Gekleed in stinger suits hebben wij prachtig kunnen snorkelen en duiken. Op dag twee ging de boot naar het Great Barrier Reef. Hier moest het echte duiken dan gebeuren. Helaas ging de kompressor (een apparaat dat de lucht flessen kan vullen) op dag twee kapot en konden wij in totaal maar twee duiken maken. Ik was niet echt onder de indruk over het duiken op het Great Barrier Reef om maar niet te spreken over de kapotte kompressor. In ieder geval kan Sietze zeggen dat hij heeft gedoken (een introductie duik) en kan ik zeggen dat ik eindelijk op het Great Barrier Reef heb gedoken. Ondanks de problemen met de kompressor was de sfeer op de boot overigens uitstekend en wat is er nou mooier dan 's avonds met een biertje, leuke mensen, een prachtige sterrenhemel een op een zeilboot rond te dobberen. Voor een kleine sfeer impressie verwijs ik naar de foto's. Na drie nachten op de boot hebben wij de zeiltocht in stijl afgesloten. Met bijna de hele groep hebben wij een knallende afterparty gehad in Airlie Beach.

Na ons zeilavontuur zijn wij door gegaag naar Town of 1770 en Agnes Whater. Hier zouden wij de verjaardag van Sietze vieren. Over het echte verjaardagscadeau van Sietze later meer. Samen met bekenden van de zeiltrip hebben wij op zijn verjaardag een Scooteroo-tour gedaan. Dit is een trip op een scooter op zoek naar Kangaroes. We waren namelijk zo'n 10 dagen op reis en hadden nog geen levende kangeroo gezien. Wel een hoop dode kangeroos langs de weg, maar ja die springen niet meer. In het busje naar de parkeerplaats waar de scooters stonden barstte het verjaardagsfeestje goed los (zie foto) en ook de scooteroo-tour was een geslaagd avontuur al vroeg je je wel af wie nou naar wie stond te kijken: wij naar de kangeroe's of de kangeroe's naar ons. En met ons bedoel ik ruim twintig debielen op een scooter (zie foto). Uiteraard hebben Sietze zijn verjaardag in stijl afgeloten bij het hostel Cool Bananas, genoeg drank en gezelligheid. Overigens heeft Town of 1770 haar naam te danken aan het feit dat James Cook daar in 1770 met zijn bootje aanmeerde.

De volgende dag vervolgden wij onze weg naar Hervey Bay de place to be voor whale watching. Whale watching is een van die dingen waar je spijt van krijgt als je het niet doen en als je het wel doet dan denk je " was dit het nou?". Wij hebben het in ieder geval wel gedaan en hebben echte "humpback whales" gezien (met name de vinnen.......).

Terug naar het echte verjaardagscadeau voor Sietze. Mijn beste broer had bedacht dat hij graag wilde gaan elastiekspringen ofwel Bungee Jumpen. Dus wij naar Surfers Paradise, een plaatsje ten zuiden van Brisbane. In Surfers Paradise vielen wij met onze neus in de spreekwoordelijke boter. Daar stond namelijk het evenement van het jaar op het programma: de Indy 300, vier dagen lang autoracen door de straten van Surfers Paradise. Verwachte aantal toeschouwers: ongeveer 500.000. Anyway, toen wij 's avonds bij een hostel hadden ingechecked besloten wij om alvast een kijkje te nemen bij de bungee jump en het straten circuit. Na een tijdje "welles-nietes-welles-nietes" besloten wij om direct daad bij het woord te voegen en direct te gaan jumpen. Sietze uiteraard eerst, het was tenslotte zijn idee. Hij leek verdomme helemaal niet nerveus te zijn terwijl ik al een tijdje op mijn benen stond te trillen. Met een grote schreeuw sprong Sietze naar beneden. Gellukkig voor mij moest hij later bekennen dat hij het vlak voor de sprong toch ook wel flink benauwd kreeg. Hij had zelfs heel even overwogen om van de hele sprong af te zien. Nadat Sietze had gesprongen kon ik natuurlijk niet achterblijven. Eerst weer op de weegschaal dan het juiste elastiek vast aan de enkels, in het bakje omhoog en dan begint het echt spannend te worden. Hoog boven alles en iedereen moest ik naar het platvormpje schuivelen. Dit is het plateautje waar je vanaf moet springen en dat is ongeveer 50 bij 50 cm. Vervolgens hoor je het hekje achter je dicht slaan en dan realiseer je je dat er geen weg meer terug is. Er schiet van alles door je hoofd en je voelt je hele lichaam schudden, dan hoor je iemand aftellen: drie, twee, een BUNGEEEEEEE. Supergaaf, wat een kick. Sietze en ik liepen de hele avond met een grote glimlach op onze gezicht (zie foto). De volgende dag begon het autoracen en daar moesten wij natuurlijk bij zijn. Alle aanwezige aussie gingen volledig uit hun dak. De hele stad was in extase en op diverse balkons gingen vrouwen zelfs volledig uit de kleren wat leidde tot hilarische taferelen op straat.

Na onze avonturen in Surfers Paradise gingen wij richting de Blue Mountains. Dit is een nationaal park vlakbij Sydney. Hier hebben wij een flinke wandeltocht gemaakt en wij hebben twee nachten in het park gekampeerd. Op de camping werden wij nog "overvallen" door een hele groep kakatoes en parkieten. Allebei prachtig om te zien maar wat maken die beesten een herrie. De volgende dag reden wij terug naar Sydney, daar waar het allemaal was begonnen, en op dat moment realiseer je dat het erbijna weer op zit. Gelukkig was het weer in Sydney uitstekend zodat wij de laatste dag met de bus naar het populaire strand "Bondi Beach" zijn gegaan om nog even een kleurtje te pakken. De laatste avond voor Sietze hebben wij uiteraard gevierd met een paar potjes poolen en wat biertjes in een van de backpackers kroegen van Sydney.

Sietze, bedankt voor de geweldige trip! Ik heb genoten.

Dit was Australie in een notedop en inmiddels zit ik alweer ruim een week in Nieuw Zeeland. Ik beloof nog niets maar hopelijk hoeven jullie niet zo lang op mijn volgende verhaal te wachten.

Later,
Arjen