From the beach to Kuala Lumpur

Hi everyone,

Mijn vorige verhaal dateert alweer van 11 augustus en toen sloot ik mijn verhaal af met de vraag of het op de Perenthian Islands mogelijk was om aan cash te komen. Nou, dat is gelukt en ik ben uiteindelijk precies drie weken op het zelfde strandje blijven hangen. Het strandje heet Long Beach en was ongeveer 500 meter lang. In drie weken tijd heb ik maar liefst een keer de moeite genomen om deze afstand te overbruggen. Alles wat mijn hartje begeerde lag binnen een straal van nog geen 100 meter: een zeer primitieve hut om in te slapen (ongeveer 15 meter van het strand en 5 meter van de duikschool), een onwijs leuke duikschool die op het strand stond, een paar restaurants en een winkeltje. Alleen voor internet moest ik welgeteld 200 meter lopen.

Op de derde dag ben ik begonnen met de duikcursus "Rescue Diver". Na "Open Water" en "Advanced" is dit de derde duikcursus die je kunt doen. Samen met twee andere meisjes (een Duitse en een Engelse) hebben ik 5 dagen lang met heel veel plezier deze "zware" cursus gedaan. De cursus bestond uit een dag Emergency First Response (EHBO en reanimatie) en vier dagen oefenen van reddingsacties, zoals o.a. het "redden" een duiker in paniek (zowel onderwater als aan de oppervlakte) en duikers die onderwater bewusteloos zijn geraakt. Met name het vele zwemmen en het feit dat je de hele dag geconcentreerd zit te wachten op onverwachte rampscenario's maakt de cursus zwaarder dan de voorgaande cursussen. De laatste duik van deze cursus was helemaal goed en ook erg spannend. Wij moesten diverse "reddingsoperaties" onderwater uitvoeren en gedurende deze duik werden onze luchtflessen dichtgedraaid, werden onze brillen afgerukt en werden onze "regulaters" (de slang met zuurstof toevoer naar je mond) uit onze mond getrokken door duikers die zogenaamd zonder lucht zaten. Al met al 25 minuten spannende actie onderwater! 'S avonds nadat wij onze cursus met succes hadden afgerond moest dit uiteraard met alle betrokkenen uitgebreidt gevierd worden. En zo geschiedde.

Na een korte nacht stonden Niels en Hermienke (een -ex-collega) op de stoep. Het was erg leuk om elkaar op een dergelijk idyllisch strandje ergens ver weg van de bewoonde wereld te ontmoeten.Zij waren overigens niet de eerste bekende die ik op het strand tegenkwam, want ook Sylvia is ook nog een paar dagen langs geweest om van het mooie strand te genieten.

Na de curses heb ik nog twee weken heerlijk relax aangedaan. Bijna al mijn tijd bracht ik door op of rond de duikschool, de mensen waren er echt super relaxed, aardig en gezellig. De dagen bestonden voornamelijk uit uitslapen, duiken (16 duiken in totaal), boeken lezen (drie stuks), zonnebaden en 's avonds een koud biertje of vodka/pineapple juice drinken. Voor twaalf uur naar bed had sowieso geen zin want het was dan namelijk nog veel te warm in de hut. De gemiddelde temperatuur lag overdag ver boven de 30 graden en op het strand heb ik zelfs een keer 44 graden celcius gemeten (dit met mijn nieuw aangeschafte duikhorloge/computer).

Een keer ben ik mij helemaal kapot geschrokken. Ik zat lekker voor mijn hut te lezen toen ik in vanuit mijn linker ooghoek een slang op mij af zag komen. Het beest was ongeveer 40cm lang en zat om nog geen halve meter afstand van mijn arm. Ik sprong letterlijk een meter in de lucht van de schrik en mijn buurmeisje viel bijna uit haar hangmat van mijn gegil. Nadat ik was opgesprongen schoot het beest weg en ging, via de kier onder de deur, de hut van Hermienke en Niels binnen. Nadat ik door de mensens van de duikschool gerust was gesteld en begreep dat het geen giftige slang betrof hebben wij, Niels, Hermienke, Matt van de duikschool en ik, beide hutten geinspecteerd maar de slang hebben wij niet meer gezien. Een paar dagen later vond Niels nog een kleine schorpioen in de badkamer. Ik heb daarna (gelukkig) geen ongedierte meer gezien. Deze toch kleine onbenulligheden konden de pret absoluut niet drukken. Ik heb echt super genoten van mijn verbijf op het strand van Long Beach en met pijn in mijn hart heb ik het eiland afgelopen donderdag verlaten. Ik had er makkelijk nog een paar weken uitgehouden en de afgelopen dagen had ik er eerlijk gezegd een beetje spijt van dat ik de duikcursus "Divemaster" niet heb gedaan, want dit was voor mij echt een superplek. Uiteindelijk heb ik besloten om daar weg te gaan omdat ik heel graag naar Indonesie wil.

Vrijdagaochtend vroeg (lees 06.00 uur) kwam ik aan in Kuala Lumpur en het zat die dag niet echt mee. Ten eerste was de ambassade dicht en ten tweede ben ik beroofd van ongeveer EUR 150 cash. Na aankomst in een hostel (midden in China Town) heb ik een uurtje geslapen om vervolgens naar de ambassade van Indonesie te gaan om een visum aan te vragen. De ambassade was gesloten. Nog moe van de reis en lichtelijk geiriteerd dat de ambassade gesloten was liep ik naar de metro. En op het metrostation gebeurde het....Bij het kopen van een kaartje voor de metro werd ik aangesproken door twee personen waarvan de vrouw begond te vertellen dat haar zusje in Amsterdam ging studeren (zo'n "exchange program"). Toen ik mijn kaartje ging afrekenen werd de cash letterlijk uit mijn portomonee getrokken. Voordat ik werkelijk besefte wat er was gebeurd waren de "boeven" er al als een haas vandoor gegaan. Het was weer een mooi leermomentje en achteraf ben ik blij dat ik alleen cash ben kwijtgeraakt.

Zaterdag heb ik de vervelde ervaringen van de vorig dag van mij afgezet en heb ik de hele dag besteed aan sightseeing en heb ik de dag afgesloten in de "Reggea Bar" in China Town. Hier kwam ik een aantal oude bekenden van de Perenthian Islands tegen waaronder drie meisjes die gedurend een week mijn buren waren. Vooralsnog vind ik Kuala Lumpur niet echt geweldig. Wellicht komt het omdat ik weer hevig verlang naar de zee en het strand.

Vandaag kon ik dan eindelijk weer naar de ambassade van Indonsie. Ik ben vanmorgen drie keer bij de ambassade langs geweest en als het goed is ligt morgen mijn visum voor Indonesie klaar en vlieg ik woensdag naar Bali. Nog twee nachtjes slapen en dan begint het avontuur door Indonesie, ik kan niet wachten. Op het programma (tenminste dat is wat ik in mijn hoofd heb) staat Bali, Flores, Komodo en Lombok.

Tot later,
Arjen